Sabaha karşı bulanmış mideyle eve dönmek kadar zahmetli bir iş olmasa gerek.
Her tarafım ağrıyor.
Aptal.Aptal.Aptal.Aptal.
Yine manikliğim tuttu.
Taksim kalabalıktı baya.
Maç sebebiyle bağırış çağırış falan.Kadim dostum Emel'de aradığını buldu galiba.
O arkadaşıyla takıldı, bende öyle.
Sonra buluşup eve döndük.
Emel bi ara ben arkadaşımda kalıcam diyip göte getirsede, bu durumu sarhoş kafayla yaptığını aslında eve dönmemiz gerektiğini anlattıktan sonra ikna oldu.
-Mutlu oldum. O mutlu olduğu için.. Emel'in üzülmesini istemediğimden ona kalın halat aldım ipleri koparsa diye.Halatımı takmıştı, yeni süprizlerle karşılaşana kadar hayata bağlamıştım onu, dün arkadaşıyla buluştu ve yeni ipler bağladı kendine, daha sağlam düğümlerle bağlanmış olması mutlu etti beni...
-Mutsuz oldum.Aynaya bakınca midem bulanıyor.Hayır çirkin olduğum için değil.Hazmedemediğim çirkinlikler yaptığım için.
Mide fesatı geçirenlerde sevişir.
Sana ne be?
Bu benim hayatım.
Hala o kokuyorum*.
Özledim mi ne?
Yarın hatırlamazsın demişti.
Al işte.
22 Kasım 2009
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
3 Adet Geveze:
yazmasan hatırlar mıydın?
al işte...
blög kötü bişi.
Evet yazmasamda hatırlardım.Zaten hatırladığım şeyi yazdım burda ben.
Yoo blog çok süper bişey.
takıll hacı
Yorum Gönder